هدف:اولوالالباب، به انسانهای صاحب خرد و عاقل گفته می شود که از خصوصیات بارز آنها این است که بدی  را با خوبی دفع می کنند. از آنجا که نماد جسمانی عقل، مغز است و اولوالالباب، صاحبان خرد. احتمالا افرادی که همانند اولوالالباب اهتمام در انجام خوبیها و پرهیز از بدیها دارند، دارای مغزهای کامل و سالمی نسبت به سایر افراد جامعه هستند. هدف از این پژوهش، بررسی تکامل و سلامت مغزی در نیکوکاران و نیز بیماری و عیوب مغزی در بدکاران، با کمک گرفتن ازمفاهیم قرآن، کلام معصومین(ع) و شواهد علمی اثبات شده در این زمینه می باشد.
مواد و روش ها: این تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی انجام پذیرفت. کلمات «اولوالالباب»، «حسنه»، «سیئه» و مشتقات آنها در آیات قرآن و کلام معصومین(ع) در منابع مختلف جستجو شد. با استفاده از جستجوی موضوعی در موتورهای جستجو(پابمد و گوگل اسکولار) تحقیقات علمی در زمینه ارتباط انجام اعمال نیک و بد با سلامت و بیماری مغز دسته بندی و در نهایت حاصل واکاویها جمع بندی و نتیجه گیری انجام گرفت.
یافته ها: افرادی که مرتکب اعمال ناشایست و نابهنجار شده اند دارای نقص، بیماری و عدم تکامل مغز هستند و متقابلا افرادی که کارهای نیک مانند کمک کردن بدون چشم داشت، ایثار، گذشت، انفاق و... انجام داده اند دارای مغزی تکامل یافته و سالمتر حتی نسبت به افراد عادی جامعه هستند.
نتیجه گیری: احتمالا افراد نیکوکار و کسانی که خود را از بدیها و گناهان دور کرده و سریعا در مقام جبران بر می آیند(اولوالالباب) دارای سالمترین و کاملترین مغزها هستند.

واژه‌های کلیدی: قرآن، اولوا الالباب، عقل، سلامت مغز، بدی، خوبی

متن کامل [PDF 641 kb]   (1368 دریافت)