دوره 7، شماره 2 - ( 1401 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 45-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sotoudeh H, Ahmadkhanbeigi A. Determining the Paternal Lineage of the Fetus in Artificial Insemination. Quran and Medicine 2022; 7 (2) :38-45
URL: http://quranmed.com/article-1-629-fa.html
URL: http://quranmed.com/article-1-629-fa.html
ستوده حمید، احمد خان بیگی علیرضا. تعیین نسب پدری جنین در لقاح مصنوعی. قرآن و طب. 1401; 7 (2) :38-45
1- استادیار، گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران و مرکز توسعه پژوهش‌های بین رشته‌ای معارف اسلامی و علوم سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران (نویسنده مسئول) ، sotudeh.h@iums.ac.ir
2- استادیار، گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- استادیار، گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (872 مشاهده)
هدف: امروزه درمان نازایی از طریق لقاح مصنوعی، یکی از روش‌های رایج در مراکز درمان ناباروی است. از مسائل مهم در این روش، مشروعیت نسب پدری جنینی است که از لقاح گامت‌ها به دست آمده باشد.
مواد و روش‌ها: این نوشتار به روش تحلیلی- انتقادی و با رجوع به آیات و روایات به سبک کتابخانهای و نیز استفاده از منابع فقهی در صدد است موضوع نَسَب پدری نوزاد حاصل از لقاح مصنوعی را مورد بررسی فقهی قرار دهد.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد چون از نظر علمی ثابت شده منشأ تکوّن جنین از ناحیۀ پدر، اسپرم موجود در نطفه انسان است؛ و عرف و لغت نیز ملاک را انتسابِ عرفی ولد به صاحب نطفه می‌داند، بنابراین در بیانِ آن امر واقعی، عنوان «نسب پدری» را اعتبار و انتزاع می‌کنند.
نتیجه گیری: بر فرض رابطه زوجیت، بر خلاف دیدگاه مرحوم آیت الله حکیم، نسب شرعی ابوت در باروری پزشکی به عنوان اولین حق از حقوق شرعی کودک پس از تولد ثابت است. این انتساب، نه تنها مورد نهی شارع قرار نگرفته، بلکه ظاهر برخی روایات نیز بر صحت آن دلالت دارد. فلذا امکان نفی ولد نیز در این مورد وجود ندارد؛ مگر آنکه شوهر بتواند قراین اطمینان‌بخشی را در محکمه ارایه نماید که نطفه از وی نبوده است و گرنه در فرض شک، با احتساب شرایط، قاعدۀ فراش جاری خواهد بود.
مواد و روش‌ها: این نوشتار به روش تحلیلی- انتقادی و با رجوع به آیات و روایات به سبک کتابخانهای و نیز استفاده از منابع فقهی در صدد است موضوع نَسَب پدری نوزاد حاصل از لقاح مصنوعی را مورد بررسی فقهی قرار دهد.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد چون از نظر علمی ثابت شده منشأ تکوّن جنین از ناحیۀ پدر، اسپرم موجود در نطفه انسان است؛ و عرف و لغت نیز ملاک را انتسابِ عرفی ولد به صاحب نطفه می‌داند، بنابراین در بیانِ آن امر واقعی، عنوان «نسب پدری» را اعتبار و انتزاع می‌کنند.
نتیجه گیری: بر فرض رابطه زوجیت، بر خلاف دیدگاه مرحوم آیت الله حکیم، نسب شرعی ابوت در باروری پزشکی به عنوان اولین حق از حقوق شرعی کودک پس از تولد ثابت است. این انتساب، نه تنها مورد نهی شارع قرار نگرفته، بلکه ظاهر برخی روایات نیز بر صحت آن دلالت دارد. فلذا امکان نفی ولد نیز در این مورد وجود ندارد؛ مگر آنکه شوهر بتواند قراین اطمینان‌بخشی را در محکمه ارایه نماید که نطفه از وی نبوده است و گرنه در فرض شک، با احتساب شرایط، قاعدۀ فراش جاری خواهد بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |