دوره 5، شماره 1 - ( 1399 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Javadpour M. A Reflection on the Phenomenon of the hopelessness in children with Chronic Diseases. Quran and Medicine 2020; 5 (1)
URL: http://quranmed.com/article-1-331-fa.html
URL: http://quranmed.com/article-1-331-fa.html
جوادپور مریم. تأملی بر پدیده‌ی ناامیدی در کودکان مبتلا به بیماریهای مُزمن. قرآن و طب. 1399; 5 (1)
دانشگاه آزاداسلامی، واحد اهواز ، javadpour89@yahoo.com
چکیده: (2893 مشاهده)
اهدف: دوران کودکی به عنوان یکی از مراحل بنیادین زندگی انسان، میتواند با آسیبهای متنوعی همراه باشد؛ به گونهای که این مهم در کودکان مبتلا به بیماریهای مُزمن نمایانتر است؛ زیرا بهزعم کمتوانی در تأمین نیازهایشان، مستلزم کمک و آگاهی بیشتر اطرافیان و مراقبان، بهویژه والدین نسبت به شرایط و موقعیتشان هستند. اما متأسفانه گاهی با غفلتورزی، نادیدهانگاری، همچنین دسترسی اندک به خدمات و مراقبتهای بهداشتی و درمانی، فقر، خشونت و ... مواجه میشوند که میتواند منشأ ایجاد ناامیدی و عدم تحمل بیماری در آنان شود. از این رو به منظور حمایت از حق سلامت کودکان بیمار، این نوشتار در پی پاسخ به این پرسش است که علل و پیامدهای پدیده ناامیدی در کودکان مبتلا به بیماریهای مُزمن چیست و راهبردهای پیشگیری از آن کدامند؟
مواد و روشها: در این مطالعه که با استفاده از روش توصیف و تحلیل محتوا انجام شد، از آیات قرآن کریم، روایات معصومین (ع)، دیدگاه فقیهان امامیه و موازین و مقررات ملّی و اسناد بینالمللی حقوق بشر در پاسخ به پرسشهای پژوهش استفاده شد.
یافته ها: فراهم نمودن شرایط و محیط مناسب برای کودکان بیمار تا حد ممکن، با استناد به قاعدهی فقهی «المیسور لا یسقط بالمعسور» واجب است.
نتیجهگیری: از آنجا که علل مختلف، نظیرِ بهرهمندی ناکافی از سطح زندگی مناسب، بیاعتنایی به ارزشهای معنوی و تمایل به منفینگری میتواند بر سلامت و پیشرفت بیماری کودکان مؤثر باشد؛ لیکن در شریعت مقدس اسلام، بر پایهی اصل احترام به کرامت ذاتی انسان، یکساننگری و رعایت مصالح عالیه کودک، بکارگیری راهبردهای امیددرمانی در ارتقای سلامت معنوی به عنوان سنگ بنای دیگر اقسام سلامت، مورد تأکید واقع شده است که اجرای آن، نه تنها مستلزم همکاری و همیاری دولت، جامعه، خانواده و حتی کودکان بیمار است، بلکه قوانین و مقررات منسجمتری را همسو با فقه اسلام میطلبد.
مواد و روشها: در این مطالعه که با استفاده از روش توصیف و تحلیل محتوا انجام شد، از آیات قرآن کریم، روایات معصومین (ع)، دیدگاه فقیهان امامیه و موازین و مقررات ملّی و اسناد بینالمللی حقوق بشر در پاسخ به پرسشهای پژوهش استفاده شد.
یافته ها: فراهم نمودن شرایط و محیط مناسب برای کودکان بیمار تا حد ممکن، با استناد به قاعدهی فقهی «المیسور لا یسقط بالمعسور» واجب است.
نتیجهگیری: از آنجا که علل مختلف، نظیرِ بهرهمندی ناکافی از سطح زندگی مناسب، بیاعتنایی به ارزشهای معنوی و تمایل به منفینگری میتواند بر سلامت و پیشرفت بیماری کودکان مؤثر باشد؛ لیکن در شریعت مقدس اسلام، بر پایهی اصل احترام به کرامت ذاتی انسان، یکساننگری و رعایت مصالح عالیه کودک، بکارگیری راهبردهای امیددرمانی در ارتقای سلامت معنوی به عنوان سنگ بنای دیگر اقسام سلامت، مورد تأکید واقع شده است که اجرای آن، نه تنها مستلزم همکاری و همیاری دولت، جامعه، خانواده و حتی کودکان بیمار است، بلکه قوانین و مقررات منسجمتری را همسو با فقه اسلام میطلبد.
واژه‌های کلیدی: کودکان بیمار، ناامیدی، بیماریهای مُزمن، سواد سلامت، پیشگیری.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
